спіхну́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
спіхну́ты |
спіхну́тая |
спіхну́тае |
спіхну́тыя |
| Р. |
спіхну́тага |
спіхну́тай спіхну́тае |
спіхну́тага |
спіхну́тых |
| Д. |
спіхну́таму |
спіхну́тай |
спіхну́таму |
спіхну́тым |
| В. |
спіхну́ты (неадуш.) спіхну́тага (адуш.) |
спіхну́тую |
спіхну́тае |
спіхну́тыя (неадуш.) спіхну́тых (адуш.) |
| Т. |
спіхну́тым |
спіхну́тай спіхну́таю |
спіхну́тым |
спіхну́тымі |
| М. |
спіхну́тым |
спіхну́тай |
спіхну́тым |
спіхну́тых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спіхну́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
спіхну́ты |
спіхну́тая |
спіхну́тае |
спіхну́тыя |
| Р. |
спіхну́тага |
спіхну́тай спіхну́тае |
спіхну́тага |
спіхну́тых |
| Д. |
спіхну́таму |
спіхну́тай |
спіхну́таму |
спіхну́тым |
| В. |
спіхну́ты (неадуш.) спіхну́тага (адуш.) |
спіхну́тую |
спіхну́тае |
спіхну́тыя (неадуш.) спіхну́тых (адуш.) |
| Т. |
спіхну́тым |
спіхну́тай спіхну́таю |
спіхну́тым |
спіхну́тымі |
| М. |
спіхну́тым |
спіхну́тай |
спіхну́тым |
спіхну́тых |
Кароткая форма: спіхну́та.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спіхну́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад спіхнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спи́хнутый сапхну́ты, спіхну́ты, мног. паспіха́ны, паспі́хваны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сто́лкнутый
1. саштурхну́ты; сапхну́ты, спіхну́ты;
2. сту́кнуты;
3. сутыкну́ты; см. столкну́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)