спіха́ць¹ гл. сапхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спіха́ць² гл. сапхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спіха́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. спіха́ю спіха́ем
2-я ас. спіха́еш спіха́еце
3-я ас. спіха́е спіха́юць
Прошлы час
м. спіха́ў спіха́лі
ж. спіха́ла
н. спіха́ла
Загадны лад
2-я ас. спіха́й спіха́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час спіха́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спіха́ць I несов., разг.

1. ста́лкивать, спи́хивать;

2. перен. сва́ливать;

3. перен. (смещать) спи́хивать;

1-3 см. сапхну́ць

спіха́ць II несов., разг. сва́ливать; см. сапха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спіха́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сапхнуць.

спіха́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сапхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што (разм.).

У беспарадку, абы-як пакласці, упхнуць куды-н.

С. усё ў мех.

|| незак. спіха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сапхну́ць, -пхну́, -пхне́ш, -пхне́; -пхнём, -пхняце́, -пхну́ць; -пхні́; -пхну́ты; зак.

1. каго-што. Пхаючы, ссунуць, скінуць адкуль-н.

С. лодку з берага.

2. перан., каго (што). Прымусіць вызваліць пасаду (разм.).

С. дырэктара.

3. перан., каго-што. Перакласці на каго-н. свае абавязкі, справы і пад., зваліць на каго-н. адказнасць за свой учынак.

С. сваю работу на другога.

С. віну на іншых.

4. перан., каго-што. Пазбавіцца ад каго-, чаго-н. (часцей непрыемнага; разм.).

С. няспраўныя дэталі.

|| незак. спіха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спіха́цца ​1, ‑аецца; незак.

Зал. да спіхаць ​1.

спіха́цца ​2, ‑аецца; незак.

Зал. да спіхаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спі́хваць несов., см. спіха́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спіха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спіхаць ​1 — сапхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)