спіха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. спіха́нне
Р. спіха́ння
Д. спіха́нню
В. спіха́нне
Т. спіха́ннем
М. спіха́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спіха́нне ср., разг.

1. ста́лкивание, спи́хивание;

2. перен. сва́ливание;

3. перен. спи́хивание;

1-3 см. спіха́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спіха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спіхаць ​1 — сапхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спі́хванне ср., см. спіха́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́лкивание

1. сашту́рхванне, -ння ср., саштурхо́ўванне, -ння ср.; спіха́нне, -ння ср., спі́хванне, -ння ср.;

2. сту́канне, -ння ср.;

3. сутыка́нне, -ння ср., сутыкне́нне, -ння ср.; см. ста́лкивать, ста́лкиваться;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)