спяко́тна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| спяко́тна |
спяко́тней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спяко́тна нареч., в знач. сказ. зно́йно, жа́рко
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спяко́тна,
1. Прысл. да спякотны.
2. безас. у знач. вык. Пра высокую тэмпературу паветра. Зіна і на гэты раз хацела была заняць сваё звычайнае месца, але тут [на абрыве] было так спякота, сонца паліла да таго неміласэрна, што яна перадумала і прапанавала ўладзіцца ў цяньку бярозак, што раслі трошкі збоку. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
знойно нареч. го́рача, спяко́тна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ва́дліва ’горача, спякотна’ (Бяльк.). Гл. вад ’спякота’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вад ’спякота’ (Гарэц.), ва́дны ’спякотны’ (Яруш.), ва́дна ’нясцерпна ад спёкі’ (Гарэц.), ва́дліва ’горача, спякотна’ (Бяльк.). Гл. авад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)