спу́жаны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
спу́жаны |
спу́жаная |
спу́жанае |
спу́жаныя |
| Р. |
спу́жанага |
спу́жанай спу́жанае |
спу́жанага |
спу́жаных |
| Д. |
спу́жанаму |
спу́жанай |
спу́жанаму |
спу́жаным |
| В. |
спу́жаны (неадуш.) спу́жанага (адуш.) |
спу́жаную |
спу́жанае |
спу́жаныя (неадуш.) спу́жаных (адуш.) |
| Т. |
спу́жаным |
спу́жанай спу́жанаю |
спу́жаным |
спу́жанымі |
| М. |
спу́жаным |
спу́жанай |
спу́жаным |
спу́жаных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спу́жаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
спу́жаны |
спу́жаная |
спу́жанае |
спу́жаныя |
| Р. |
спу́жанага |
спу́жанай спу́жанае |
спу́жанага |
спу́жаных |
| Д. |
спу́жанаму |
спу́жанай |
спу́жанаму |
спу́жаным |
| В. |
спу́жаны (неадуш.) спу́жанага (адуш.) |
спу́жаную |
спу́жанае |
спу́жаныя (неадуш.) спу́жаных (адуш.) |
| Т. |
спу́жаным |
спу́жанай спу́жанаю |
спу́жаным |
спу́жанымі |
| М. |
спу́жаным |
спу́жанай |
спу́жаным |
спу́жаных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спу́жаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
спу́жаны |
спу́жаная |
спу́жанае |
спу́жаныя |
| Р. |
спу́жанага |
спу́жанай спу́жанае |
спу́жанага |
спу́жаных |
| Д. |
спу́жанаму |
спу́жанай |
спу́жанаму |
спу́жаным |
| В. |
спу́жаны (неадуш.) спу́жанага (адуш.) |
спу́жаную |
спу́жанае |
спу́жаныя (неадуш.) спу́жаных (адуш.) |
| Т. |
спу́жаным |
спу́жанай спу́жанаю |
спу́жаным |
спу́жанымі |
| М. |
спу́жаным |
спу́жанай |
спу́жаным |
спу́жаных |
Кароткая форма: спу́жана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спу́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад спужаць.
2. у знач. прым. Такі, якога спужалі; спалоханы. Закаркала, зляцеўшы з дрэва, спужаная варона, і ўсё зноў сціхла. Машара. // Які выражае спалох. [Міхась] ўявіў сабе такую ж хатку, з акна якое выглядае такі самы бледны твар, такія самыя спужаныя вочы. Сташэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
испу́ганный спало́ханы, спу́жаны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
оробе́вший и оробе́лый спало́ханы, спу́жаны; баязлі́вы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)