спрэ́жка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
спрэ́жка |
спрэ́жкі |
| Р. |
спрэ́жкі |
спрэ́жак |
| Д. |
спрэ́жцы |
спрэ́жкам |
| В. |
спрэ́жку |
спрэ́жкі |
| Т. |
спрэ́жкай
спрэ́жкаю |
спрэ́жкамі |
| М. |
спрэ́жцы |
спрэ́жках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спрэ́гчы¹, спрагу́, спражэ́ш, спражэ́; спражо́м, спражаце́, спрагу́ць; спрог, спрэ́гла; спражы́; спрэ́жаны; зак., каго.
Запрэгчы разам у адну вупраж (коней, быкоў і пад.).
|| незак. спрага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. спрага́нне, -я, н. і спрэ́жка, -і, ДМ -жцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)