спро́бны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
спро́бны |
спро́бная |
спро́бнае |
спро́бныя |
| Р. |
спро́бнага |
спро́бнай
спро́бнае |
спро́бнага |
спро́бных |
| Д. |
спро́бнаму |
спро́бнай |
спро́бнаму |
спро́бным |
| В. |
спро́бны |
спро́бную |
спро́бнае |
спро́бныя |
| Т. |
спро́бным |
спро́бнай
спро́бнаю |
спро́бным |
спро́бнымі |
| М. |
спро́бным |
спро́бнай |
спро́бным |
спро́бных |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спро́ба, -ы, мн. -ы, спроб, ж.
1. Намаганне зрабіць што-н. пры адсутнасці упэўненасці ў дасягненні поспеху.
Зрабіць спробу пераканаць апанента.
Няўдалая с.
2. Праверка, выпрабаванне дзейнасці чаго-н.
С. адрамантаваць радыёпрыёмнік.
|| прым. спро́бны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)