спо́йванне гл. спаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спо́йванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. спо́йванне
Р. спо́йвання
Д. спо́йванню
В. спо́йванне
Т. спо́йваннем
М. спо́йванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спо́йванне ср. спа́ивание; см. спо́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спо́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спойваць — спаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаі́ць, спаю́, спо́іш, спо́іць; спо́ены; зак., каго (што).

1. Прывучыць да пастаяннага п’янства.

С. вёску.

2. Напаіць дап’яна.

С. хлопца.

|| незак. спо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спо́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спа́ивание​I спо́йванне, -ння ср.; см. спа́ивать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)