сплю́шчвацца гл. сплюшчыцца¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сплю́шчвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. сплю́шчваецца сплю́шчваюцца
Прошлы час
м. сплю́шчваўся сплю́шчваліся
ж. сплю́шчвалася
н. сплю́шчвалася

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сплю́шчвацца I несов., возвр., страд. закрыва́ться, смыка́ться, смежа́ться; см. сплю́шчыцца I, сплю́шчваць I

сплю́шчвацца II несов., возвр., страд. сплю́щиваться; см. сплю́шчыцца II, сплю́шчваць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сплю́шчвацца 1, ‑аецца.

Незак. да сплюшчыцца ​1.

сплю́шчвацца 2, ‑аецца; незак.

1. Незак. да сплюшчыцца ​2.

2. Зал. да сплюшчваць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сплю́шчыцца¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шчыцца; зак.

Пра вочы, павекі: заплюшчыцца.

|| незак. сплю́шчвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сплю́шчыцца², 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -шчыцца; зак.

Зрабіцца пляскатым ад удару, ціску.

Галоўка цвіка сплюшчылася.

|| незак. сплю́шчвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́ўкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць коўкага; здольнасць сплюшчвацца, кавацца. Коўкасць металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смежа́ться возвр., страд. сплю́шчвацца; зво́дзіцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сплю́щиваться

1. спле́сквацца, распле́сквацца;

2. страд. пляска́цца, спле́сквацца, распле́сквацца; сплю́шчвацца; см. сплю́щивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смыка́ться

1. змыка́цца;

2. сплю́шчвацца, заплю́шчвацца; сту́львацца; склада́цца; см. сомкну́ться;

3. страд. змыка́цца; см. смыка́ть 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)