спла́ўка гл. сплавіць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спла́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. спла́ўка
Р. спла́ўкі
Д. спла́ўцы
В. спла́ўку
Т. спла́ўкай
спла́ўкаю
М. спла́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спла́ўка ж. спла́вка;

с. мета́лаў — спла́вка мета́ллов

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спла́ўка, ‑і, ДМ сплаўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. сплаўляць ​1 — сплавіць ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спла́віць¹, спла́ўлю, спла́віш, спла́віць; спла́ўлены; зак., што.

1. Злучыць шляхам плаўлення.

2. перан. Аб’яднаць у непадзельнае цэлае.

Пісьменнік спрабуе с. рысы розных асоб у адзіным вобразе.

|| незак. сплаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. спла́ўка, -і, ДМ спла́ўцы, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спла́вка спла́ўка, -кі ж.;

спла́вка мета́ллов спла́ўка мета́лаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)