спе́ўка, -і, ДМ спе́ўцы, мн. -і, спе́вак, ж.

Рэпетыцыя хору.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спе́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. спе́ўка спе́ўкі
Р. спе́ўкі спе́вак
Д. спе́ўцы спе́ўкам
В. спе́ўку спе́ўкі
Т. спе́ўкай
спе́ўкаю		 спе́ўкамі
М. спе́ўцы спе́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спе́ўка ж. спе́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спе́ўка, ‑і, ДМ спеўцы; Р мн. спевак; ж.

Рэпетыцыя хору. З таго вечара раз у два тыдні, пасля работы, сяброўкі хадзілі ў клуб на спеўку. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спе́вка спе́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)