спецка́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Скарачэнне: спецыяльны карэспандэнт.

|| прым. спецка́раўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спецка́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спецка́р спецка́ры
Р. спецка́ра спецка́раў
Д. спецка́ру спецка́рам
В. спецка́ра спецка́раў
Т. спецка́рам спецка́рамі
М. спецка́ру спецка́рах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спецка́р м. (спецыя́льны карэспандэ́нт) спецко́р (специа́льный корреспонде́нт)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

складанаскаро́чаны, -ая, -ае.

У словаўтварэнні: утвораны са скарочаных частак двух або некалькіх слоў, якія ўваходзяць у склад якіх-н. назваў (напр., спецкар — спецыяльны карэспандэнт).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спецко́р (специа́льный корреспонде́нт) спецка́р, -ра м. (спецыя́льны карэспандэ́нт).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)