спаі́ць, спаю́, спо́іш, спо́іць; спо́ены; зак., каго (што).

1. Прывучыць да пастаяннага п’янства.

С. вёску.

2. Напаіць дап’яна.

С. хлопца.

|| незак. спо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спо́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спаі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спаю́ спо́ім
2-я ас. спо́іш спо́іце
3-я ас. спо́іць спо́яць
Прошлы час
м. спаі́ў спаі́лі
ж. спаі́ла
н. спаі́ла
Загадны лад
2-я ас. спаі́ спаі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час спаі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спаі́ць сов. спои́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спаі́ць, спаю, споіш, споіць; зак., каго-што.

1. Даць выпіць, выкарыстаць як піццё для каго‑н. Спаіць каню вядро вады.

2. Разм. Напаіць дап’яна. Было вырашана спаіць Кёрынга. Але ён катэгарычна адмовіўся шмат піць. Дзенісевіч.

3. Разм. Прывучыць да пастаяннага п’янства, зрабіць п’яніцам (п’яніцай). — Не паспеў чалавек і асвойтацца, а вы яго ўжо спаіць хочаце. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спо́йванне гл. спаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спо́йваць гл. спаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спо́йваць несов. (к спаі́ць) спа́ивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спои́ть сов. спаі́ць, мног., разг. паспо́йваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спо́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спо́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)