спатыка́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. спатыка́нне
Р. спатыка́ння
Д. спатыка́нню
В. спатыка́нне
Т. спатыка́ннем
М. спатыка́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спатыка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спатыкаць — спаткаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спотыка́ние спатыка́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)