спа́скі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
спа́скі |
спа́ская |
спа́скае |
спа́скія |
| Р. |
спа́скага |
спа́скай
спа́скае |
спа́скага |
спа́скіх |
| Д. |
спа́скаму |
спа́скай |
спа́скаму |
спа́скім |
| В. |
спа́скі (неадуш.)
спа́скага (адуш.) |
спа́скую |
спа́скае |
спа́скія (неадуш.)
спа́скіх (адуш.) |
| Т. |
спа́скім |
спа́скай
спа́скаю |
спа́скім |
спа́скімі |
| М. |
спа́скім |
спа́скай |
спа́скім |
спа́скіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
хава́льнік, ‑а, м.
1. Той, хто хавае што‑н., кладзе ў невядомае для іншых месца.
2. Службовая асоба ў музеях, бібліятэках, архівах, якая захоўвае, зберагае што‑н. Хавальнік рукапісных фондаў. □ Нядаўна савецкі і зарубежны друк абышло паведамленне пра знаходку, якую галоўны хавальнік Дзяржаўнага Эрмітажа І.Г. Спаскі назваў надзеяй веку ў нумізматыцы. «Помнікі».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)