спа́рыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спа́ру спа́рым
2-я ас. спа́рыш спа́рыце
3-я ас. спа́рыць спа́раць
Прошлы час
м. спа́рыў спа́рылі
ж. спа́рыла
н. спа́рыла
Загадны лад
2-я ас. спа́р спа́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час спа́рыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спа́рыць², -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

1. Зварыць, утушыць у закрытай пасудзіне.

С. буракі.

2. Закіпяціць (малако).

С. малако.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спа́рыць¹, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго-што.

Аб’яднаць у пару для сумеснай работы.

|| незак. спа́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спа́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спа́рыць I сов. (соединить в пару) спа́рить

спа́рыць II сов.

1. упа́рить;

с. бру́чку — упа́рить брю́кву;

2. (молоко) вскипяти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спа́рыць ​1, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Аб’яднаць у пару для сумеснай работы, дзеянняў. А тут Мохава спарылі з Гузоўскім, нядрэнна будуць працаваць. Шынклер.

спа́рыць ​2, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

1. Зварыць, утушыць у закрытым посудзе. Спарыць рэпу. □ [Дзед:] — Парсюкам бульбу пасекчы трэба. Марыля спарыла. Караткевіч.

2. Закіпяціць (малако). Спарыць малако.

3. Пашкодзіць хамутом, падсядзёлкам. Спарыць спіну каню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́рванне гл. спарыць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спа́рваць гл. спарыць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спа́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спарыць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́раны I спа́ренный; см. спа́рыць I

спа́раны II

1. упа́ренный;

2. вскипячённый;

1-2 см. спа́рыць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спа́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спарваць — спарыць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)