Спарта́к

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Спарта́к Спартакі́
Р. Спартака́ Спартако́ў
Д. Спартаку́ Спартака́м
В. Спартака́ Спартако́ў
Т. Спартако́м Спартака́мі
М. Спартаку́ Спартака́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Спартак

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Спартак
Р. Спартака
Д. Спартаку
В. Спартак
Т. Спартаком
М. Спартаку

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спарта́кавец, ‑каўца, м.

1. Гіст. Член германскага рэвалюцыйная рабочага Саюза Спартака, на аснове якога вырасла Камуністычная партыя Германіі.

2. гл. спартакаўцы.

[Ад імя Спартака, правадыра і арганізатара паўстання рабоў у Старажытным Рыме.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)