спаро́міць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
спаро́млю |
спаро́мім |
| 2-я ас. |
спаро́міш |
спаро́міце |
| 3-я ас. |
спаро́міць |
спаро́мяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
спаро́міў |
спаро́мілі |
| ж. |
спаро́міла |
| н. |
спаро́міла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
спаро́м |
спаро́мце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
спаро́мячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Спаро́міць ‘падганяць, прыскорваць’, спаро́міцца ‘спяшацца’, ‘паспяваць, упраўляцца’ (Нас.), ‘назапашваць, збіраць; запасіць’, спо́рам ‘назапашванне’ (Ласт.). Відаць, да спор 1, у аснове дзеепрыметнік на ‑ом ад спары́ць ‘памнажаць, прыбываць’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Наспароміць ’нарыхтаваць у запас’ (Нас.), наспароміцца ’назапасіцца, настарацца’ (Нас., Растарг.). Гл. спароміць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыспаро́міць ’прызапасіць, назапасіць; рабіць загатоўкі, запасы да пары, да часу’ (Нас., Ласт.). Гл. спаро́міць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)