спа́рнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
спа́рнік |
спа́рнікі |
| Р. |
спа́рніка |
спа́рнікаў |
| Д. |
спа́рніку |
спа́рнікам |
| В. |
спа́рнік |
спа́рнікі |
| Т. |
спа́рнікам |
спа́рнікамі |
| М. |
спа́рніку |
спа́рніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спа́рнік м., ж.-д. спа́рник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спа́рник ж.-д. спа́рнік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)