спарашутава́ць гл. парашутаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спарашутава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спарашуту́ю спарашуту́ем
2-я ас. спарашуту́еш спарашуту́еце
3-я ас. спарашуту́е спарашуту́юць
Прошлы час
м. спарашутава́ў спарашутава́лі
ж. спарашутава́ла
н. спарашутава́ла
Загадны лад
2-я ас. спарашуту́й спарашуту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час спарашутава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спарашутава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.

Зніжаючыся, паляцець з вельмі малой скорасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парашутава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; зак. і незак. (спец.).

Спускаючыся, паляцець (ляцець) з крайне малой скорасцю.

|| зак. таксама спарашутава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спарашюти́ровать сов., ав., разг. спарашутава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)