спарафі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. спарафі́т
Р. спарафі́ту
Д. спарафі́ту
В. спарафі́т
Т. спарафі́там
М. спарафі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спарафі́т, -ту м., бот. спорофи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спарафі́т, ‑у, М ‑фіце, м.

Бясполае пакаленне ў цыкле развіцця раслін, якое чаргуецца з палявым.

[Ад грэч. spora — пасеў і phytón — расліна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спорофи́т бот. спарафі́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)