спарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., каго.

Пра жывёл: звесці для злучкі; злучыць.

|| незак. спаро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спарава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спарава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спару́ю спару́ем
2-я ас. спару́еш спару́еце
3-я ас. спару́е спару́юць
Прошлы час
м. спарава́ў спарава́лі
ж. спарава́ла
н. спарава́ла
Загадны лад
2-я ас. спару́й спару́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час спарава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спарава́ць сов. скрести́ть, спа́рить, случи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Звесці для злучкі; злучыць (пра жывёл). Спараваць зубра з каровай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаро́ўваць гл. спараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

случи́ть сов. злучы́ць, спарава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спаро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаро́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спароўваць — спараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)