спаласка́ць, -лашчу́, -ло́шчаш, -ло́шча; -лашчы́; -ласка́ны; зак., каго-што.

Абмыць, змыць бруд і пад.

Спалошча дождж зямлю.

|| незак. спало́скваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спало́скванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спаласка́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спалашчу́ спало́шчам
2-я ас. спало́шчаш спало́шчаце
3-я ас. спало́шча спало́шчуць
Прошлы час
м. спаласка́ў спаласка́лі
ж. спаласка́ла
н. спаласка́ла
Загадны лад
2-я ас. спалашчы́ спалашчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час спаласка́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спаласка́ць сов.

1. смыть, обмы́ть;

2.: яго так ~ка́ла безл., разг. его́ так изнури́л поно́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спаласка́ць, ‑лашчу, ‑лошчаш, ‑лошча; зак., каго-што.

1. Абмыць, змыць (гразь, бруд і пад.). Ён [паэт] можа перуны выкрасаць з яснага неба, ліўнямі смугу спаласкаць, вясёлкай раку вычарпаць, травамі, дрэвамі заспяваць. Бялевіч.

2. безас. Разм. Пра стан змучанасці, змардаванасці пры паносе. Яго так спаласкала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаласка́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спаласкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спало́скваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спаласнуць, спаласкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спало́скванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спалоскваць — спаласнуць, спаласкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скати́ть​II сов. (обдать водой), разг. аблі́ць, мног. паабліва́ць; спаласка́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)