спаку́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спаку́сны спаку́сная спаку́снае спаку́сныя
Р. спаку́снага спаку́снай
спаку́снае		 спаку́снага спаку́сных
Д. спаку́снаму спаку́снай спаку́снаму спаку́сным
В. спаку́сны (неадуш.)
спаку́снага (адуш.)		 спаку́сную спаку́снае спаку́сныя (неадуш.)
спаку́сных (адуш.)
Т. спаку́сным спаку́снай
спаку́снаю		 спаку́сным спаку́снымі
М. спаку́сным спаку́снай спаку́сным спаку́сных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спаку́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да спакусы, здольны спакусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаку́са, -ы, мн. -ы, -ку́с, ж.

1. Тое, што вельмі вабіць чалавека, спакушае, выклікае неадольнае жаданне, цягу да чаго-н.

Не паддавацца ніякім спакусам.

2. Схіленне да інтымнай блізкасці; прывабліванне.

Была яна не толькі чароўнай весялухай, але і зводніцай на спакусу.

|| прым. спаку́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

соврати́тельный звадыя́шны; спаку́сны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)