спакава́ць гл. пакаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спакава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спаку́ю спаку́ем
2-я ас. спаку́еш спаку́еце
3-я ас. спаку́е спаку́юць
Прошлы час
м. спакава́ў спакава́лі
ж. спакава́ла
н. спакава́ла
Загадны лад
2-я ас. спаку́й спаку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час спакава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спакава́ць сов. упакова́ть; уложи́ть;

с. кні́гі — упакова́ть кни́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Укласці ў чамадан, увязаць у скрутак і пад. Сёння ў Машы вельмі турботны дзень: трэба спакаваць хатнія рэчы, бо заўтра досвіткам выязджаюць. Гроднеў. Альшэўскі спакаваў у чамадан небагатыя падарункі, пайшоў на вакзал. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

Складаць і звязваць у пак, вузел.

П. кнігі для перасылкі.

|| зак. запакава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны, спакава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны і упакава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; наз. упако́ўка, -і, ДМ -ўцы і упако́ўванне, -я, н.

|| наз. пакава́нне, -я, н. і пако́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (спец.); прым. пакава́льны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упакова́ть сов. упакава́ць; спакава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спакава́ны упако́ванный; уло́женный; см. спакава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спако́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спакаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спакава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спакаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спако́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спакоўваць — спакаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)