спазнава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
спазнава́нне |
| Р. |
спазнава́ння |
| Д. |
спазнава́нню |
| В. |
спазнава́нне |
| Т. |
спазнава́ннем |
| М. |
спазнава́нні |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спазнава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. спазнаваць (у 1, 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спазна́ць, -зна́ю, -зна́еш, -зна́е; -зна́ны; зак.
1. што. Засвоіць, асэнсаваць з’явы рэчаіснасці, атрымаць уяўленне.
С. законы развіцця грамадства.
С. ісціну.
2. Набыць веды ў чым-н., пазнаць што-н.
С, як сканструяваны агрэгат.
3. і з дадан. Зазнаць, зведаць што-н. на ўласным вопыце, перажыць што-н.
С. нягоды і пакуты.
С, што такое вайна.
|| незак. спазнава́ць, -знаю́, -знае́ш, -знае́; -знаём, -знаяце́, -знаю́ць.
|| наз. спазнава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
узнава́ние
1. пазнава́нне, -ння ср.; распазнава́нне, -ння ср.;
2. спазнава́нне, -ння ср., зазнава́нне, -ння ср., зве́дванне, -ння ср.; пазнава́нне, -ння ср.;
3. спазнава́нне, -ння ср., уве́дванне, -ння ср.;
4. даве́дванне, -ння ср., дазнава́нне, -ння ср.; прачува́нне, -ння ср., дачува́нне, -ння ср.; см. узнава́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)