спажы́ўны, -ая, -ае.

1. Прызначаны для яды, спажывання.

Спажыўныя расліны.

2. Тое, што і пажыўны.

|| наз. спажы́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спажы́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спажы́ўны спажы́ўная спажы́ўнае спажы́ўныя
Р. спажы́ўнага спажы́ўнай
спажы́ўнае		 спажы́ўнага спажы́ўных
Д. спажы́ўнаму спажы́ўнай спажы́ўнаму спажы́ўным
В. спажы́ўны (неадуш.)
спажы́ўнага (адуш.)		 спажы́ўную спажы́ўнае спажы́ўныя (неадуш.)
спажы́ўных (адуш.)
Т. спажы́ўным спажы́ўнай
спажы́ўнаю		 спажы́ўным спажы́ўнымі
М. спажы́ўным спажы́ўнай спажы́ўным спажы́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спажы́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спажы́ўны спажы́ўная спажы́ўнае спажы́ўныя
Р. спажы́ўнага спажы́ўнай
спажы́ўнае		 спажы́ўнага спажы́ўных
Д. спажы́ўнаму спажы́ўнай спажы́ўнаму спажы́ўным
В. спажы́ўны (неадуш.)
спажы́ўнага (адуш.)		 спажы́ўную спажы́ўнае спажы́ўныя (неадуш.)
спажы́ўных (адуш.)
Т. спажы́ўным спажы́ўнай
спажы́ўнаю		 спажы́ўным спажы́ўнымі
М. спажы́ўным спажы́ўнай спажы́ўным спажы́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спажы́ўны, см. пажы́ўны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спажы́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для яды, для спажывання. Спажыўныя расліны. □ Партызаны і насельніцтва невялічкага ўзвышша-вострава выбіралі ў балотах усё спажыўнае. Кавалёў.

2. Які змяшчае неабходныя для жыццядзейнасці арганізма рэчывы; пажыўны. Тры разы за гэты час малая гаспадыня клапатліва рыхліла зямлю, часта паіла сваю градку вадою і карміла ўсялякімі спажыўнымі харчамі. Якімовіч. Суп быў на касцях, з бульбаю і крупкаю, вельмі спажыўны і смачны. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трыву́льны ‘вытрыманы, цярплівы’, ‘спажыўны, смачны’ (Сцяшк. Сл.), трыву́ло ‘сытна, трывала’ (Сцяц., Сцяшк. Сл.), трыва́льна, трыву́льна ‘моцна, стойка’ (беласт., Стан.), трыу́льно ‘сытна’ (Сл. рэг. лекс.). Да трыва́лы < трыва́ць (гл.). Суфіксальнае ‑у‑, відаць, пад уплывам іншых форм гэтага ж дзеяслова, параўн. трыву́шчы ‘трывалы, спажыўны’ (лід., баран., лях., Сл. ПЗБ), ‘трывалы, моцны’, ‘жывучы’ (навагр., Жыв. сл.; рагач., Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), трыву́шчы(й) ‘вынослівы’ (Сл. Брэс., ТСБМ), трывушчэй ‘дужэй, мацней, здаравей’ (баран., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)