спажыва́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і спажывец.

|| ж. спажыва́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. спажыва́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спажыва́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спажыва́льнік спажыва́льнікі
Р. спажыва́льніка спажыва́льнікаў
Д. спажыва́льніку спажыва́льнікам
В. спажыва́льніка спажыва́льнікаў
Т. спажыва́льнікам спажыва́льнікамі
М. спажыва́льніку спажыва́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спажыва́льнік м. потреби́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спажыва́льнік, ‑а, м.

Той, хто (або тое, што) спажывае што‑н. Расліна — спажывальнік азоту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)