спа́дзіна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
спа́дзіна |
спа́дзіны |
| Р. |
спа́дзіны |
спа́дзін |
| Д. |
спа́дзіне |
спа́дзінам |
| В. |
спа́дзіну |
спа́дзіны |
| Т. |
спа́дзінай
спа́дзінаю |
спа́дзінамі |
| М. |
спа́дзіне |
спа́дзінах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спа́дзіна, ‑ы, ж.
Схіл гары або ўзгорка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
косого́р м. спад, род. спа́ду м., спа́дзіна, -ны ж., адхо́н, -ну м., схіл гары́; (холм) узго́рак, -рка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)