Verbum

анлайнавы слоўнік

спаганя́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спаганя́нне ср. взы́скивание, взыска́ние, взима́ние; см. спаганя́ць ¹

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спаганя́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. спаганяць — спагнаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спагна́ць, -ганю́, -го́ніш, -го́ніць; -гані́; -на́ны; зак., што.

1. Прымусіць аддаць прызначанае.

С. доўг.

С. штраф.

2. на кім. Атрымаць задавальненне, выліўшы свой гнеў, дрэнны настрой на каго-н.

С. злосць на дамашніх.

|| наз. спагна́нне, -я, н. (да 1 знач.).

|| незак. спаганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; наз. спаганя́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

срыва́ние^I

1. зрыва́нне, -ння ср.;

2. зрыва́нне, -ння ср.; здзіра́нне, -ння ср.;

3. спаганя́нне, -ння ср.; см. срыва́ть^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)