спава́жны, -ая, -ае.

Павольны, памяркоўны, няспешны, сталы.

С. голас.

С. характар.

|| наз. спава́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спава́жны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спава́жны спава́жная спава́жнае спава́жныя
Р. спава́жнага спава́жнай
спава́жнае		 спава́жнага спава́жных
Д. спава́жнаму спава́жнай спава́жнаму спава́жным
В. спава́жны (неадуш.)
спава́жнага (адуш.)		 спава́жную спава́жнае спава́жныя (неадуш.)
спава́жных (адуш.)
Т. спава́жным спава́жнай
спава́жнаю		 спава́жным спава́жнымі
М. спава́жным спава́жнай спава́жным спава́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спава́жны неторопли́вый; степе́нный; чи́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спава́жны, ‑ая, ‑ае.

Сталы, павольны, памяркоўны. Гаварыў невысокі чалавек. Голас у яго быў лагодны, спаважны. Асіпенка. Спаважны, памяркоўны характар Лыкоўскага ніяк не стасаваўся да Сашынага — няўрымслівага. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)