со́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. со́чны со́чная со́чнае со́чныя
Р. со́чнага со́чнай
со́чнае		 со́чнага со́чных
Д. со́чнаму со́чнай со́чнаму со́чным
В. со́чны (неадуш.)
со́чнага (адуш.)		 со́чную со́чнае со́чныя (неадуш.)
со́чных (адуш.)
Т. со́чным со́чнай
со́чнаю		 со́чным со́чнымі
М. со́чным со́чнай со́чным со́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

со́чны со́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́чны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і сакавіты. Растуць, цвітуць сады і вінаграды, У сонцы спеюць сочныя плады. Купала. І сонца узышло! Трубі, трубі, пастух! Склікай кароў сваім вясёлым клічам. Травою сочнаю іх пачастуе луг, Напоіць рэчка іх вадой крынічнай. Панчанка. З-за тоўстых сочных губ паказваліся вялікія конскія зубы. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́чный

1. сакаві́ты, со́чны;

2. перен. сакаві́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сакаўны, сакавіты, сочны

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

ту́чный

1. сы́ты, тлу́сты, по́ўны, гла́дкі;

2. (о земле) тлу́сты, урадлі́вы;

3. (о колосе, зерне) я́драны, налі́ты, по́ўны; (сочный и густой — о траве или с густой и сочной травой — о луге) сакаві́ты, со́чны, сакаўны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)