Со́рыць ‘траціць, губляць’ (Касп.). Відаць, з рус. сор ‘смецце’, сори́ть ‘раскідваць смецце’, параўн. выраз сори́ть деньга́ми ‘бязмэтна траціць грошы’; аднак у гэтым выпадку цяжка вытлумачыць змену націску. Параўн. пасорыць, распасорыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
засары́ць, ‑сару, ‑сорыш, ‑сорыць; зак., што.
Зрабіць засораным. Засарыць трубы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ссо́рыць ‘згубіць’ (Касп., Жд. 3), сшо́рыць ‘схавацца, загубіцца, знікнуць’ (Стан.). Да сорыць, шорыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)