со́ртны, -ая, -ае (спец.).

1. Тое, што і гатунковы (гл. гатунак).

2. Высокага сорту.

Сортнае насенне пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́ртны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. со́ртны со́ртная со́ртнае со́ртныя
Р. со́ртнага со́ртнай
со́ртнае		 со́ртнага со́ртных
Д. со́ртнаму со́ртнай со́ртнаму со́ртным
В. со́ртны (неадуш.)
со́ртнага (адуш.)		 со́ртную со́ртнае со́ртныя (неадуш.)
со́ртных (адуш.)
Т. со́ртным со́ртнай
со́ртнаю		 со́ртным со́ртнымі
М. со́ртным со́ртнай со́ртным со́ртных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

со́ртны со́ртный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́ртны, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і гатунковы.

2. Які належыць да высокага або каштоўнага сорту. Сортнае насенне пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...сортны, ‑ая, ‑ае.

Другая састаўная частка складаных слоў, якая азначае: такога сорту, які ўказаны ў першай частцы слова, напрыклад: першасортны, высакасортны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́ртный со́ртны, гатунко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)