сорва́ться в разн. знач. сарва́цца;

как с це́пи сорва́лся як з ланцуга́ сарва́ўся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ссы́паться

1. ссы́пацца;

2. перен. (упасть, сорваться откуда-л.) прост. скі́нуцца, звалі́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паздзіра́цца сов. (о многом)

1. содра́ться; сорва́ться;

2. содра́ться, счеса́ться, сковырну́ться; сцара́паться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасаско́кваць сов.

1. (о многих) соскочи́ть; спры́гнуть;

2. (о многом — сорваться) соскочи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

срыва́тьсяI несов., возвр., страд., в разн. знач. зрыва́цца; см. сорва́ться, срыва́тьI 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

садра́цца сов. (о коре, шкуре и т.п.) содра́ться, сня́ться; (о прикреплённом, приклеенном — ещё) сорва́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саско́чыць сов.

1. соскочи́ть, спры́гнуть;

с. з трамва́я — соскочи́ть (спры́гнуть) с трамва́я;

2. (сорваться) соскочи́ть;

дзве́ры ~чылі з заве́саў — дверь соскочи́ла с пе́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ато́рва ’вісус, гультай’ (Нас., Гарэц., Бяльк., Юрч.). Рус. маск. оторва, оторвиголова ’тс’. Параўн. сарвігалава; рус. сорванец, сорвиголова, укр. урвиголова, урвитель, зірвиголова. Паралелі шыбенік ’нягоднік’ (< ’павешаны’), укр. шибеник ’гультай’, польск. wisus, магчыма, рус. повеса з аналагічным пераасэнсаваннем даюць магчымасць прыняць як дапушчальнае этымалагічнае тлумачэнне Насовіча, 377: «нібы сарваўся з шыбеніцы». Магчыма і іначай: параўн. рус. сорваться с цепи, бел. дыял. сарвілаўшчына ’беднасць з-за ляноты’; рус. хоть голову оторви і інш. Так ці інакш аторва, сарвігалава адлюстроўваюць корань дзеяслова рв‑аць (гл.), у дадзеным выпадку з прэфіксам ато‑ (*otъ‑); утворана слова як бязафіксны назоўнік ад дзеяслова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сарва́цца сов., в разн. знач. сорва́ться;

с. з вяршы́ні гары́сорва́ться с верши́ны горы́;

саба́ка ~ва́ўся з ланцуга́ — соба́ка сорвала́сь с цепи́;

а́ўся з ме́сца і пабе́г — сорва́лся с ме́ста и побежа́л;

заду́ма ~ва́лася — за́мысел сорва́лся;

як з ланцуга́ (пры́вязі) ~ва́ўся — как с цепи́ сорва́лся;

а́лася з языка́ — сорвало́сь с языка́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нараві́ць несов.

1. угожда́ть;

н. як ліхо́й скуле́ — не знать как угоди́ть;

2. (пробовать сделать что-л.) норови́ть;

конь усё ~ві́ў сарва́цца з пры́вязі — ло́шадь всё норови́ла сорва́ться с при́вязи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)