снатво́рны, -ая, -ае.

Які выклікае сон (у 1 знач.).

С. сродак.

Прыняць снатворнае (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

снатво́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. снатво́рны снатво́рная снатво́рнае снатво́рныя
Р. снатво́рнага снатво́рнай
снатво́рнае
снатво́рнага снатво́рных
Д. снатво́рнаму снатво́рнай снатво́рнаму снатво́рным
В. снатво́рны (неадуш.)
снатво́рнага (адуш.)
снатво́рную снатво́рнае снатво́рныя (неадуш.)
снатво́рных (адуш.)
Т. снатво́рным снатво́рнай
снатво́рнаю
снатво́рным снатво́рнымі
М. снатво́рным снатво́рнай снатво́рным снатво́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

снатво́рны мед., перен. снотво́рный;

с. парашо́к — снотво́рный порошо́к;

~нае апавяда́нне — снотво́рный расска́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

снатво́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выклікае сон. Снатворны сродак. □ Адразу пасля абеду Сямён Львовіч прыняў снатворны парашок, запіў яго кампотам і заснуў. Гарбук. // перан. Вельмі нудны. Снатворная п’еса.

2. у знач. наз. снатво́рнае, ‑ага, н. Лякарства, якое выклікае сон. Вось вы мне жадаеце, доктар, спакою, Снатворнае мне прапануеце. Прыходзька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снотво́рный мед., перен. снатво́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́рфій, ‑ю, м.

Наркатычны заспакаяльны і снатворны сродак.

[Ад грэч. Morpheios — бог сну.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барбамі́л, ‑у, м.

Снатворны сродак з групы барбітуратаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усыпи́тельный усыпля́льны, усыпля́ючы, снатво́рны; (скучный) ну́дны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

урэта́н, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, які ўжываецца як заспакойлівы і снатворны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усыпля́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Снатворны. Усыпляльныя парашкі.

2. Які выклікае сон, садзейнічае ўсыпленню. Усыпляльны шум дажджу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)