снапо́вы гл. сноп.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

снапо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. снапо́вы снапо́вая снапо́вае снапо́выя
Р. снапо́вага снапо́вай
снапо́вае		 снапо́вага снапо́вых
Д. снапо́ваму снапо́вай снапо́ваму снапо́вым
В. снапо́вы (неадуш.)
снапо́вага (адуш.)		 снапо́вую снапо́вае снапо́выя (неадуш.)
снапо́вых (адуш.)
Т. снапо́вым снапо́вай
снапо́ваю		 снапо́вым снапо́вымі
М. снапо́вым снапо́вай снапо́вым снапо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

снапо́вы снопо́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

снапо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да снапа, які робіцца ў снапах. Снаповая сушка збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сноп, снапа́, мн. снапы́, снапо́ў, м.

1. Звязаны пук зжатых сцёблаў збажыны і некаторых іншых культур.

С. жыта.

2. перан., чаго. Паток чаго-н. (прамянёў, пылу і пад.).

С. яркага святла.

◊

Як сноп (паваліцца, упасці і пад.) — цяжка, усім целам.

|| прым. снапо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

снопо́вый снапо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)