Verbum

анлайнавы слоўнік

снава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

снава́нне ср., в разн. знач. снова́ние, сно́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

снава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. снаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снава́ць, сную́, снуе́ш, снуе́; снуём, снуяце́, сную́ць; снуй; незак.

1. што. Падрыхтоўваць пражу асновы для ткання.

С. пражу.

2. Рухацца туды і сюды, у розных напрамках.

С. па вуліцы ўзад-уперад.

|| наз. снава́нне, -я, н.; прым. снава́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даснава́ць, ‑сную, ‑снуеш, ‑снуе; ‑снуём, ‑снуяце; зак., што.

Скончыць снаванне; давесці снаванне чаго‑н. да канца ці да якога‑н. месца. Даснаваць кросны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снова́ние^I текст. снава́нне, -ння ср.; см. снова́ть^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сно́вка ж., спец.

1. (действие) снава́нне, -ння ср.;

2. (наснованная пряжа) асно́ва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)