снабі́сцкі гл. сноб, снабізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

снабі́сцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. снабі́сцкі снабі́сцкая снабі́сцкае снабі́сцкія
Р. снабі́сцкага снабі́сцкай
снабі́сцкае		 снабі́сцкага снабі́сцкіх
Д. снабі́сцкаму снабі́сцкай снабі́сцкаму снабі́сцкім
В. снабі́сцкі (неадуш.)
снабі́сцкага (адуш.)		 снабі́сцкую снабі́сцкае снабі́сцкія (неадуш.)
снабі́сцкіх (адуш.)
Т. снабі́сцкім снабі́сцкай
снабі́сцкаю		 снабі́сцкім снабі́сцкімі
М. снабі́сцкім снабі́сцкай снабі́сцкім снабі́сцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

снабі́сцкі сноби́стский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

снабі́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Схільны да снабізму, які адрозніваецца снабізмам. // Характэрны для сноба. Снабісцкія густы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снабі́зм, -у, м. (кніжн.).

Паводзіны, манеры, уласцівыя снобу.

|| прым. снабі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сноб, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, які рупліва трымаецца моды, правіл і манер «вышэйшага свету», які лічыць сябе носьбітам вышэйшай інтэлектуальнасці і вытанчаных густаў, прэтэндуючы на элітарнасць, выключнае кола заняткаў і інтарэсаў (неадабр.).

Снобы грэбуюць усім, што выходзіць за межы іх уяўленняў аб уласнай годнасці.

|| прым. снабі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сноби́стский снабі́сцкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)