смушка́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
смушка́р |
смушкары́ |
| Р. |
смушкара́ |
смушкаро́ў |
| Д. |
смушкару́ |
смушкара́м |
| В. |
смушкара́ |
смушкаро́ў |
| Т. |
смушкаро́м |
смушкара́мі |
| М. |
смушкару́ |
смушкара́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
смушка́р, ‑а, м.
Кушнер, які займаецца вырабам смушак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мерлу́шечник спец. смушка́р, -ра́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)