смуро́дны, -ая, -ае.

Які дрэнна пахне, смярдзіць.

Смуроднае паветра.

|| наз. смуро́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смуро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. смуро́дны смуро́дная смуро́днае смуро́дныя
Р. смуро́днага смуро́днай
смуро́днае		 смуро́днага смуро́дных
Д. смуро́днаму смуро́днай смуро́днаму смуро́дным
В. смуро́дны (неадуш.)
смуро́днага (адуш.)		 смуро́дную смуро́днае смуро́дныя (неадуш.)
смуро́дных (адуш.)
Т. смуро́дным смуро́днай
смуро́днаю		 смуро́дным смуро́днымі
М. смуро́дным смуро́днай смуро́дным смуро́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

смуро́дны воню́чий, злово́нный, смра́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смуро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які дрэнна пахне, смярдзіць. Нерухома вісела густое, душнае і смуроднае ад балотных выпарэнняў паветра. Шамякін. Смуродны дым пайшоў па вуліцы, людзі затыкалі насы і адплёўваліся. Самуйлёнак. // Напоўнены смуродам, поўны смуроду. Праз жалезныя краты лез у цемру смуроднага пакоя ціхі бледна-жоўты месяц. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смярдзю́чы, -ая, -ае.

Які вылучае смурод; смуродны.

С. дым.

|| наз. смярдзю́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злово́нный смярдзю́чы, смуро́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смра́дный смуро́дны, смярдзю́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смуро́длівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і смуродны. Адзін за адным .. [Слуцкі і Барысаўскі] спусціліся праз круглую адтуліну ў вільготную і смуродлівую глыбіню цёмнай зямлянкі. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смярдзю́чы, ‑ая, ‑ае.

Які вылучае смурод; смуродны. Іван сеў побач з Гэляю, Звесіўшы кудлатую галаву, прагна курыў смярдзючы самасад. Грахоўскі. Хворы Нор тры тыдні ляжаў паміж гарачымі катламі, на кучы смярдзючай прамасленай паклі. Шамякін. // Які насычаны смуродам, прапах ім. А вось жа брала яна мяне за душу. І мяне, і ўсіх, хто слухаў у смярдзючым бараку светлую музыку. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)