сми́рный ці́хі, спако́йны, ціхмя́ны; (о животных — ещё) рахма́ны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ціхмя́ны ти́хий, кро́ткий; сми́рный; смире́нный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рахма́ны
1. (о человеке) кро́ткий; покла́дистый;
2. (о животном) ручно́й; сми́рный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сво́йскі
1. (прирученный, не дикий) дома́шний;
~кія ка́чкі — дома́шние у́тки;
2. ручно́й; сми́рный;
~кае жарабя́ — ручно́й (сми́рный) жеребёнок;
3. (о человеке) сво́йский, общи́тельный;
с. сусе́д — сво́йский (общи́тельный) сосе́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Смі́рны ‘ціхі, маўклівы, рахманы’ (Некр. і Байк., Жд. 3), смір (сміръ) ‘цішыня, спакой’ (Нас.), сміры́цца ‘памірыцца’ (мін., Сл. ПЗБ), смі́рна ‘навыцяжку, не варушачыся і не размаўляючы (пра стойку пры камандзе)’ (ТСБМ), ‘сціпла, нясмела, скромна’ (Бяльк.), смірне́ць ‘станавіцца ціхім’ (Нас.), Вытворныя ад мір ‘цішыня, спакой’ (Праабражэнскі, 2, 336; Махэк₂, 364). Аналагічныя дэрываты і ў іншых славянскіх мовах: рус. сми́рный, сми́рно!, укр. сми́рный, смирни́ты, чэш. smírny, (u)smířiti, серб.-харв. сме̑ран ‘скромны, рахманы, мірны’, балг. сми́рен ‘уціхаміраны’, сми́ря ‘супакоіць, уціхамірыць’, макед. смирен ‘спакойны, ціхі, рахманы’, смири ‘супакоіць, прымірыць’, ст.-слав. съмѣрѥнъ (съмѣрьнъ) ‘уціхаміраны, пакорны, прыніжаны’. Дапускаецца змяшэнне вытворных ад *mirъ і *měra ў познепраславянскі перыяд (ЕСУМ, 5, 322).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
спако́йны
1. споко́йный, поко́йный;
~нае мо́ра — споко́йное (поко́йное) мо́ре;
2. (не испытывающий тревог, волнения — о человеке) споко́йный, поко́йный;
3. (уравновешенный, сдержанный) споко́йный, хладнокро́вный, невозмути́мый; ми́рный; (кроткий и покорный — ещё) сми́рный;
с. но́раў — споко́йный (ми́рный) нрав;
с. конь — споко́йная (сми́рная) ло́шадь;
4. неторопли́вый;
◊ ~най но́чы — споко́йной (поко́йной) но́чи
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ці́хі
1. в разн. знач. ти́хий; (небольшой звучности — ещё) негро́мкий; (не производящий шума — ещё) бесшу́мный;
ц. го́лас — ти́хий (негро́мкий) го́лос;
ці́хія кро́кі — ти́хие (бесшу́мные) шаги́;
ці́хая ноч — ти́хая ночь;
2. ти́хий, ме́дленный;
е́хаць ці́хаю ры́ссю — е́хать ти́хой (ме́дленной) ры́сью;
3. ти́хий; ми́рный, поко́йный;
ц. сон — ти́хий (ми́рный, поко́йный) сон;
ці́хае жыццё — ти́хая (ми́рная, поко́йная) жизнь;
ці́хая ра́дасць — ти́хая ра́дость;
4. ти́хий, споко́йный, сми́рный;
ці́хія дзе́ці — ти́хие де́ти;
ц. конь — ти́хая (сми́рная) ло́шадь;
◊ ці́хай са́пай — ти́хой са́пой;
ці́хая зато́ка — ти́хая за́водь;
ц. час — ти́хий час;
у ці́хім бало́це чэ́рці вяду́цца — посл. в ти́хом о́муте че́рти во́дятся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)