Смаўжы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Смаўжы́
Р. Смаўжо́ў
Д. Смаўжа́м
В. Смаўжы́
Т. Смаўжа́мі
М. Смаўжа́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

смо́ўж

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. смо́ўж смаўжы́
Р. смаўжа́ смаўжо́ў
Д. смаўжу́ смаўжа́м
В. смаўжа́ смаўжо́ў
Т. смаўжо́м смаўжа́мі
М. смаўжы́ смаўжа́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

смоўж, смаўжа́, мн. смаўжы́, смаўжо́ў, м.

Тое, што і слімак.

С. паўзе, пачанку вязе (прыказка — пра справу, якая ажыццяўляецца вельмі павольна і невядома, калі будзе скончана).

|| прым. смаўжо́вы, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)