смаўжо́вы гл. смоўж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смаўжо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. смаўжо́вы смаўжо́вая смаўжо́вае смаўжо́выя
Р. смаўжо́вага смаўжо́вай
смаўжо́вае		 смаўжо́вага смаўжо́вых
Д. смаўжо́ваму смаўжо́вай смаўжо́ваму смаўжо́вым
В. смаўжо́вы (неадуш.)
смаўжо́вага (адуш.)		 смаўжо́вую смаўжо́вае смаўжо́выя (неадуш.)
смаўжо́вых (адуш.)
Т. смаўжо́вым смаўжо́вай
смаўжо́ваю		 смаўжо́вым смаўжо́вымі
М. смаўжо́вым смаўжо́вай смаўжо́вым смаўжо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

смаўжо́вы зоол. ули́точный, ули́тковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смаўжо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да смаўжа, уласцівы яму. Смаўжовыя рожкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смоўж, смаўжа́, мн. смаўжы́, смаўжо́ў, м.

Тое, што і слімак.

С. паўзе, пачанку вязе (прыказка — пра справу, якая ажыццяўляецца вельмі павольна і невядома, калі будзе скончана).

|| прым. смаўжо́вы, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ули́тковый

1. зоол. смаўжо́вы; слімако́вы;

2. анат. улі́ткавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ули́точный

1. зоол. смаўжо́вы; слімако́вы;

2. анат. улі́ткавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)