Смактуны́, смоктуны́ ‘пакрывец лекавы, Anchusa officinalis L.’ (бяроз., Нар. лекс.). Відавочна, да смактаць (гл.). Параўн. іншую назву гэтай расліны: мядоўка (Кіс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

смакту́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. смакту́н смактуны́
Р. смактуна́ смактуно́ў
Д. смактуну́ смактуна́м
В. смактуна́ смактуно́ў
Т. смактуно́м смактуна́мі
М. смактуне́ смактуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

трэмато́ды, ‑аў.

Клас пляскатых чарвей, асаблівасцю харчавання якіх з’яўляецца ўсмоктванне ежы праз ротавую адтуліну; смактуны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сосу́н

1. сысу́н, -на́ м.;

2. техн. смакту́н, -на́ м.;

сосуны́ бумагоде́лательной маши́ны смактуны́ паперавырабля́льнай машы́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)