сліўня́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сліўня́к |
сліўнякі́ |
| Р. |
сліўняку́ |
сліўняко́ў |
| Д. |
сліўняку́ |
сліўняка́м |
| В. |
сліўня́к |
сліўнякі́ |
| Т. |
сліўняко́м |
сліўняка́мі |
| М. |
сліўняку́ |
сліўняка́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сліўня́к, ‑у, м.
Зараснік сліў. А на завулічных агародах, бо малінаўцы жылі па адзін бок вуліцы, уздоўж усіх платоў густа рос вішняк і сліўняк. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)