сліня́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сліня́ўка сліня́ўкі
Р. сліня́ўкі сліня́вак
Д. сліня́ўцы сліня́ўкам
В. сліня́ўку сліня́ўкі
Т. сліня́ўкай
сліня́ўкаю		 сліня́ўкамі
М. сліня́ўцы сліня́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сліня́ўка ж., разг. (нагрудник) слюня́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сліня́ўка, ‑і, ДМ ‑няўцы; Р мн. ‑нявак; ж.

Тое, што і слінючка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сліня́ўчык м., разг., см. сліня́ўка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слюня́вка разг.

1. (нагрудник) сліню́чка, -кі ж.;

2. (слюнявый ребёнок) пренебр. сліня́ўка, -кі м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)