слізо́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
слізо́к |
слізкі́ |
| Р. |
слізка́ |
слізко́ў |
| Д. |
слізку́ |
слізка́м |
| В. |
слізо́к |
слізкі́ |
| Т. |
слізко́м |
слізка́мі |
| М. |
слізку́ |
слізка́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
слізо́к, ‑зка, м.
Спец. Скура вантробнага або мёртванароджанага цяляці, якая выкарыстоўваецца для вырабу лайкі 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скли́зок спец. слізо́к, -зка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)