слі́зевы гл. слізь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слі́зевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. слі́зевы слі́зевая слі́зевае слі́зевыя
Р. слі́зевага слі́зевай
слі́зевае		 слі́зевага слі́зевых
Д. слі́зеваму слі́зевай слі́зеваму слі́зевым
В. слі́зевы (неадуш.)
слі́зевага (адуш.)		 слі́зевую слі́зевае слі́зевыя (неадуш.)
слі́зевых (адуш.)
Т. слі́зевым слі́зевай
слі́зеваю		 слі́зевым слі́зевымі
М. слі́зевым слі́зевай слі́зевым слі́зевых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слі́зевы слизево́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слі́зевы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і слізісты (у 1 знач.). Слізевае рэчыва. Слізевыя хады ў раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слізь, слі́зі, ж.

Цягучая і слізкая маса, якая выдзяляецца некаторымі клеткамі жывых арганізмаў, слізістымі залозамі.

|| прым. слі́зісты, -ая, -ае і слі́зевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слизево́й слі́зевы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)