сля́бінг

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сля́бінг сля́бінгі
Р. сля́бінга сля́бінгаў
Д. сля́бінгу сля́бінгам
В. сля́бінг сля́бінгі
Т. сля́бінгам сля́бінгамі
М. сля́бінгу сля́бінгах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сля́бінг м., тех. сля́бинг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сля́бінг, ‑а, м.

Спец. Магутны, пракатны абціскны стан, прызначаны для перапрацоўкі стальных зліткаў у слябы.

[Англ. slabbing.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блю́мінг-сля́бінг

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. блю́мінг-сля́бінг
Р. блю́мінг-сля́бінга
Д. блю́мінг-сля́бінгу
В. блю́мінг-сля́бінг
Т. блю́мінг-сля́бінгам
М. блю́мінг-сля́бінгу

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сля́бинг мет. сля́бінг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)